Hoe val je af - zelfs als je je frustraties wegvreet?

Willeke Heerkes

in uncategorised

Hoe val je af - zelfs als je je frustraties wegvreet?

'Eigenlijk vreet ik mijn frustraties weg. Als ik een hele reep chocola eet, denk ik: Dát is lekker! Die is écht van mij.
'Echt van jou?'
'Ja, ik heb een hebberige partner.'
'Wat wil hij allemaal hebben dan?'
Mijn kussen, mijn iPad, het eten op mijn bord.'
'Het eten op je bord?
'Ja, ik ben eraan gewend. Ik gun mijzelf niet zo veel.'
'Wat zeg je dan tegen jezelf?', vraag ik.
'Hij kan het toch zo afpakken.'

Merel wil afvallen met de virtuele maagband. Vandaag gaan we met hypnose op zoek naar het ontstaan van haar frustratie eten. Als ze hier afstand van zou kunnen doen, wordt het makkelijker voor haar om af te vallen. We starten de hypnose sessie met: 'Hij kan het toch zo afpakken.' Merel gaat terug naar de eerste keer dat ze dit tegen zichzelf zegt. Ze is 8 en bouwt aan de eetkamertafel een kasteel van Lego. Merel gaat hier zo in op, dat ze niet doorheeft dat het bijna etenstijd is. Haar vader komt altijd om 17.30 uur uit zijn werk. Hij wil dan meteen eten. Precies om 17.30 uur. Geen minuut eerder, maar ook geen minuut later.

'De deur gaat open. Ik schrik. Ik kijk op.'
'Wat zie je?'
'Zijn ogen flitsen. Ik moet oppassen.'
'Wat is het volgende dat gebeurt?'
'Hij veegt mijn kasteel, zó de kliko in.'

De vader van Merel ontploft van woede als dingen net iets anders gaan dan hij verwacht. Merel moet altijd oppassen. Toch is haar speelgoed nooit veilig. En zijzelf ook niet. Ik gun mijzelf niet zo veel wordt de beste oplossing voor het onvoorspelbare gedrag van haar vader.
We werken de situatie van haar jeugd door tot- en zodat ze er geen last meer van heeft.

'Kan je vader dit nog steeds doen?'
Merel grinnikt: 'Ik ben vierendértig.'
'Nou je weet maar nooit, toch? Het zou toch kunnen dat je nog steeds kastelen bouwt?'
'Kastelen? Altijd!'
'Dus waar kun je mee ophouden?'
'De kliko'
'En wil je hem nog ergens mee vervangen?'
'Salade met Napolitaanse tomaatjes in basilicum saus'
'Dat lijkt me heerlijk.'

Reactie plaatsen

Amélie is 23. Ze heeft een hoop vrienden en vriendinnen. Iedere zaterdag heeft iemand wel een gezellig idee. Of ze zin heeft in het dansfeest. Wil kaasfonduen. Meegaat met de strandwandeling bij volle maan. Maar Amélie ligt het liefst op zaterdagavond onder haar dekbed op de bank. Lekker warm en knus. Samen met haar poes Joep kijkt ze de herhalingen van Expeditie Robinson. Amélie is graag alleen. Ze houdt van stilte en rust. Toch voelt ze zich er niet helemaal goed bij. Alsof ze geen keuze heeft dat ze zich in het weekend terugtrekt en haar sociale leven plat ligt.

Amélie ligt onder het dekbed in mijn praktijk. Als ze in hypnose is, gaan we samen terug in de tijd….

‘Het is net of niemand het mag zien. Ik schaam me’

‘Je schaamt je voor……?’

‘Het geschreeuw.’

‘Wie hoor je schreeuwen?’

‘Mijn vader. Hij schreeuwt tegen mijn moeder.’

‘Wat hoor je?’

‘#@$$####!. Hij is weer dronken.’

Iedere zaterdagochtend doet Amélie samen met haar vader boodschappen bij de Lidl. Stipt om 11 uur. Ze kopen eten voor de hele week. Haar moeder ligt dan vaak nog op bed. Met migraine. Amélie koopt altijd wat in de aanbieding is. Dat is het makkelijkst want de aanbiedingen liggen in het schap voorin de winkel. En twee zakken chips. Eén paprika en een zak wokkels.

Daarna ruimen ze samen in stilte de boodschappen op en doet ze de vaat van de vorige avond. Als alles weer netjes is, gaat Amélie naar boven om huiswerk te doen. Ze zit in 2 VWO.

Haar vader zit dan al in zijn luie stoel. Met zijn eerste biertje en in een wolk van sigarenrook.

Zo rond een uur of 3 schreeuwt hij vaak onder aan de trap: ‘Amééééliiiiééé mijn krat is leeg. Haal jij even een nieuwe.’

Ze durft nooit vriendinnen mee naar huis te nemen. Er is toch altijd ruzie. Geschreeuw. Of juist ijzige stilte. Een smerige vaat. Wijnvlekken op het kleed. Kots van de kat in de gang. Niemand mag zien dat haar vader haar moeder slaat. Ze schaamt zich.

En zo trekt ze zich terug. Alleen op haar kamer.

Samen stoppen we alle schaamte in een denkbeeldige bubbel die ze haar lichaam uitblaast, de ruimte in. Zo ontdoet ze zich van al het nare gevoel. begrijpt ze dat het pad van vroeger haar ernaar geleid heeft dat ze het fijn vindt om gewoon samen met haar poes op de bank te liggen. In stilte. En dat ze zich niet meer hoeft te schamen dat daar iets mis mee is. Want er is niets fout met haar. Nu mag en kan ze kiezen. Wat zij wil en leuk vindt.

Misschien heb jij een oud gevoel waar je je voor schaamt. En heb je een potje bellenblaas ergens in een laatje liggen. Blaas een bel zo graat als je kunt, stop al het nare gevoel erin en kijk hem na. Hoe hij wegdrijft op de wind, tot hij oplost…..

Heb je toch een beetje hulp nodig? Maak hier een afspraak, dan laten we lekker samen de bellen in de lucht oplossen.