Amélie is 23. Ze heeft een hoop vrienden en vriendinnen. Iedere zaterdag heeft iemand wel een gezellig idee. Of ze zin heeft in het dansfeest. Wil kaasfonduen. Meegaat met de strandwandeling bij volle maan. Maar Amélie ligt het liefst op zaterdagavond onder haar dekbed op de bank. Lekker warm en knus. Samen met haar poes Joep kijkt ze de herhalingen van Expeditie Robinson. Amélie is graag alleen. Ze houdt van stilte en rust. Toch voelt ze zich er niet helemaal goed bij. Alsof ze geen keuze heeft dat ze zich in het weekend terugtrekt en haar sociale leven plat ligt.
Amélie ligt onder het dekbed in mijn praktijk. Als ze in hypnose is, gaan we samen terug in de tijd….
‘Het is net of niemand het mag zien. Ik schaam me’
‘Je schaamt je voor……?’
‘Het geschreeuw.’
‘Wie hoor je schreeuwen?’
‘Mijn vader. Hij schreeuwt tegen mijn moeder. Hij is weer dronken’
Iedere zaterdagochtend doet Amélie samen met haar vader boodschappen bij de Lidl. Stipt om 11 uur. Ze kopen eten voor de hele week. Haar moeder ligt dan vaak nog op bed. Met migraine. Amélie koopt altijd wat in de aanbieding is. Dat is het makkelijkst want de aanbiedingen liggen in de bak voorin de winkel. Ze koopt ook twee zakken chips. Eén paprika en een zak wokkels
Samen ruimen ze in stilte de boodschappen op. Daarna doet ze de vaat van de vorige avond. Als alles weer netjes is, gaat Amélie naar boven om huiswerk te doen. Ze zit in 2 VWO. Haar vader zit dan al in zijn luie stoel. Met zijn eerste biertje en in een wolk van sigarenrook. Zo rond een uur of 3 schreeuwt hij vaak onder aan de trap: ‘Amééééliiiiééé mijn krat is leeg. Haal jij even een nieuwe.’
Ze durft nooit vriendinnen mee naar huis te nemen. Want er is altijd ruzie. Geschreeuw. Of juist ijzige stilte. Een smerige vaat. Wijnvlekken op het kleed. Kots van de kat in de gang. Niemand mag zien dat haar vader haar moeder slaat. Ze schaamt zich. En zo trekt ze zich terug. Alleen op haar kamer.
Samen zoeken we de kleur die bij de schaamte hoort. Zodat Amélie makkelijker kan voelen waar hij in haar lichaam zit.
'Stoppen alle schaamte maar in een denkbeeldige bubbel', zeg ik.
'Blaas hem maar de ruimte in.'
Ze kijkt hem na, hoe hij wegdrijft op de wind. tot hij oplost...
Zo ontdoet ze zich van al het nare gevoel. Begrijpt ze dat het pad van vroeger haar ernaar geleid heeft dat ze het fijn vindt om gewoon samen met haar poes op de bank te liggen. In stilte. En dat daar niets mis mee is. Want er is niets fout met haar.
Nu mag en kan ze kiezen. Wat zij wil en leuk vindt.
Misschien heb jij een oud gevoel waar je je voor schaamt. En heb je een potje bellenblaas ergens in een laatje liggen.
Heb je toch een beetje hulp nodig? Maak hier een afspraak, dan laten we lekker samen de bellen in de lucht oplossen.
